Joop Butti

Na mijn studie theologie werkte ik vijf jaar als pastor in Amsterdam Zuidoost, tien jaar in het studentenpastoraat in Groningen en inmiddels alweer geruime tijd in de Emmanuel parochie in Noordoost Salland.
Mijn vroegste belangstelling voor natuur werd gewekt door mijn vader die mij mee nam op (veel te lange) boswandelingen en die mij leerde dat insecten niet eng of vies zijn. Toen bleek dat de padvinderij niets was voor deze anarchistische geest, raakte ik verzeild bij de Nederlandse Jeugdbond voor Natuurstudie (NJN). Daar bleek mijn poëtische benadering van de natuur: het determineren liet ik liever over aan mensen die er wel iets van wisten.
Voor mij is de natuur mijn tweede moeder geworden. Ik kan er op adem komen en ze troost en versterkt me als ik door een lastige fase in mijn leven ga. Ze is ook een onuitputbare vindplaats van schoonheid en inspiratie. Toen ik gevraagd werd als bestuurslid voor de Stichting kon ik haar eindelijk iets teruggeven.
Ik besef dat mijn liefde voor de natuur niet vanzelf kwam, maar in mijn jeugd werd ontsloten. Daarom heeft de toeleiding van kinderen naar de natuur mijn belangstelling. Zonder pedagogische achtergrond zie ik mijzelf als een ´buitenbeentje´ in het veld van de Groene Pedagogiek. Vanuit mijn eigen filosofisch-theologische achtergrond streef ik diepgang na en bezinning op fundamentele vragen, zoals: wat verstaan we onder ´natuur´? en wat is de betekenis van ´groen´ in Groene Pedagogiek? Wederom laat ik het determineren liever aan anderen over.