Verslag 11 april 2019 Het wonder van het Woeste Westen

Het Woeste Westen ligt in het uitgebreide Westerpark, waar je je eerder in de polder dan midden in Amsterdam waant. Het was een frisse dag, maar dankzij de zon en het houtvuur was het zowel binnen als buiten heerlijk toeven.

Het dag-programma bestond uit een afwisseling van binnen- en buitenactiviteiten. De deelnemers waren werkzaam in de kinderopvang/ BSO (leidinggevenden en pedagogisch medewerkers), natuurspeeltuinen, stadsboerderijen, onderwijs, opleiding pedagogiek en ontwerpers van speelnatuur.

De lezingen werden vol enthousiasme verzorgd door Martin Hup (directeur het Woeste Westen en netwerk lid van Stichting Groene Pedagogiek). Hoewel hij zichzelf geen groene pedagoog noemt bleek uit zijn verhalen dat hij dat wel degelijk is. Martin bracht een mooie mix van uitgebreide praktijkervaring, pedagogische inzichten en wetenschappelijke kennis. Zie de volledige presentatie Het WOESTE WESTEN.

Tevens bood Martin veel ruimte voor inbreng en vragen van de deelnemers. Een paar gespreksonderwerpen:

• Uitwisseling van ervaringen over de vraag; “Wat te doen met jongeren die kinderen lastig vallen”?
• Sociale veiligheid, zoals de angst voor enge mannen. Het terrein van het Woeste Westen is vrij toegankelijk. De medewerkers moeten allemaal een VOG (Verklaring Omtrent Gedrag) hebben. Regel is ook dat medewerkers nooit alleen met 1 kind op pad gaan.
• De houding van ouders: Ouders belemmeren soms de drive van het kind om fysieke uitdagingen aan te gaan door hun eigen bezorgdheid. Toch is er sinds de opening in 2010 slechts twee keer een zwaarder ongeluk geweest.
• Een deelnemer hield spontaan een kort, helder betoog over het belang van samenwerking met ouders en het onderwijs. “Laten we op plekken zoals dit, waar jaarlijks 40.000 bezoekers naar toe komen, vooral het positieve ondersteunen”.

Na het ochtendprogramma kregen we een heerlijk verzorgde lunch met soep van het vuur.

Tijdens de buitenactiviteiten kregen de deelnemers een rondleiding over het terrein vol klim- en klautermogelijkheden. In het waterdeel, met pontje, staat het riet in de zomer 2½  meter  hoog. Kinderen peddelen dan met bootjes door de sloten en vinden het “gaver dan een oerwoud”. Het is dan een halve wereldreis naar het andere eind van de sloot.

Peter te Riele, netwerklid, rondde de dag af met een evaluatie waarin hij de deelnemers in tweetallen liet discussiëren over 10 stellingen die plenair teruggekoppeld werden. Er ontstond een levendige discussie, waarin ruimte was voor de ervaringen van deze dag en de opbrengst voor de eigen praktijk.

Topper was de laatste buitenactiviteit: meiden en jongens van de Avonturenclub leerden de deelnemers in tweetallen met een mes houtjes splijten en een vuurtje maken, waarop marshmallows werden geroosterd. Bijzonder om te zien hoe ze dit deden en hoe verantwoord ze omgingen met hun mes!

De afsluitende ‘borrel’ werd bij het vuur buiten gehouden. Een deelneemster trakteerde op warme, zoete mispelkroketjes, iets wat ze ook met haar BSO-kinderen maakt. Er waren enthousiaste verhalen van deelnemers te horen. Zij hadden veel geleerd van de aanpak en opzet van deze natuurspeeltuin/avonturenclub. Ook was er veel ruimte voor onderlinge uitwisseling.

Tot slot een mail van een deelnemer:

Ik gloei nog na van het vuur en de inspiratie van afgelopen woensdag op het Woeste Westen. Bedankt nogmaals voor het organiseren van deze bijzondere dag.